Η ποδοσφαιρική ομάδα της Κοινότητας Ωρωπού: Από την «ΑΕΚ ΩΡΩΠΟΥ» στον «ΦΟΙΝΙΚΑ»

 

Όπως αναφέρει στο βιβλίο του ο Ι. Γκικάκης (2007), το ποδόσφαιρο στην Κοινότητα Ωρωπού εμφανίστηκε περίπου το 1936 και μετά από μια μακρά διακοπή λόγω των πολέμων, ξαναξεκίνησε, πιο οργανωμένα, το 1948.

Ο τότε πρόεδρος του Συνεταιρισμού και επί 15ετία πρόεδρος της Κοινότητας Ιωάννης Λούπης έχει παραχωρήσει από το 1951 το βόρειο τμήμα των Αλωνιών, παράλληλα στον δρόμο, για να γίνει το γήπεδο της ομάδας. Αυτό συμβάλλει στο να μαζεύονται όλα τα παιδιά του χωριού, από το πρωί ως το βράδυ, στο γήπεδο για παιχνίδι.

Το 1954 περίπου, η καινούρια φουρνιά των παιδιών που παίζουν ποδόσφαιρο ονομάζουν την ομάδα «ΑΕΚ ΩΡΩΠΟΥ» και αγοράζουν με έρανο την πρώτη, κιτρινόμαυρη, εμφάνιση, στα χρώματα της τότε ΑΕΚ του Νεστορίδη. Αυτή η ομάδα αρχίζει να παίζει σωστό ποδόσφαιρο, επιτυγχάνει αρκετές νίκες και αρχίζει να μαζεύει κόσμο στο γήπεδο.

Το 1962, μετά από έντονες συζητήσεις και διαφωνίες για το όνομα της ομάδας (νεότεροι παίκτες ήθελαν τη μετονομασία σε «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΩΡΩΠΟΥ»), βρίσκεται λύση στο πρόβλημα με το να ονομασθεί η ομάδα «ΦΟΙΝΙΞ ΩΡΩΠΟΥ» και για χρώματα να περιέχει το μαύρο, το κόκκινο και το μπλε. Σήμα της ομάδας ήταν ο Φοίνικας στο κέντρο κόκκινου φόντου και έτος ιδρύσεως δηλώθηκε το 1947. Η νέα ομάδα συνδυάζει παλιούς και νέους ταλαντούχους παίκτες και η πιο συχνή σύνθεσή της, κατά την πρώτη τετραετία (1962-1966) όπου έπαιζε με το σύστημα 3-4-3, ήταν: Μακρής (ή Τσάκαλος) - Κοτσώνης, Ψύχος, Γαβρίλης - Γκέλης (ή Μπάρδης, ή Λούπης), Γκικάκης, Κοροβέσης, Καμπούρης (ή Λουκάς), - Ντούκος, Νώντας (ή Τζιμαϊλης).

Το 1965 αρχίζει να μπαίνει σιγά σιγά στην ομάδα η καινούρια φουρνιά πολύ ταλαντούχων παιδιών τα οποία κάνουν σχεδόν καθημερινές προπονήσεις, διάρκειας 3 ή 4 ωρών. Έτσι, στο τέλος της δεκαετίας του ’60 και τη δεκαετία του ’70, ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ διαθέτει μια πληθώρα ταλαντούχων παικτών που συγκροτούν μια πανίσχυρη ομάδα. Κυριαρχεί στην περιοχή και η φήμη της απλώνεται στην Αθήνα και όχι μόνο, κάτι στο οποίο συμβάλλει και η δημοσίευση στο «ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ» κάθε εβδομάδα από τον δημοσιογράφο Άρη Ρωμανό, όλων των αγώνων της ομάδας.

Στους αγώνες του ΦΟΙΝΙΚΑ συγκεντρώνονται πλέον πολλοί τακτικοί θεατές, από όλα τα χωριά, και πολλές ομάδες της Αθήνας επιζητούν αγώνες με την ομάδα. Αποκορύφωμα αυτή της προβολής και φήμης, είναι η ανάδειξη του ΦΟΙΝΙΚΑ σε 16^η δημοφιλέστερη ομάδα της Ελλάδας σε πανελλήνιο δημοψήφισμα-διαγωνισμό που κάνει το «ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ» το 1965. Ο απολογισμός των αγώνων της ομάδας την ίδια χρονιά ήταν: 22 νίκες, 7 ισοπαλίες, 7 ήττες.

Μέσα σε ένα μονιασμένο κλίμα παικτών και διοίκησης, ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ κατορθώνει να συγκεντρώσει σημαντικούς οικονομικούς πόρους, με αποτέλεσμα κατά τη δεκαετία 1962-1972, κάθε Κυριακή το γήπεδο να γίνεται τόπος έλξης της νεολαίας αλλά και των μεγαλύτερων. Η συγκέντρωση πλέον αρκετών φιλάθλων στο γήπεδο, δίνει τη δυνατότητα στο «περιφερειακό ταμείο» να εισπράττει αρκετά χρήματα που κάλυπταν τα οδοιπορικά των φιλοξενουμένων και άφηναν και υπόλοιπο στο ταμείο. Τα οδοιπορικά ήταν ένα προσυμφωνημένο ποσό (περίπου 150 δρχ.) που καταβαλλόταν στον αρχηγό της άλλης ομάδας. Τους αγώνες τους «έκλεινε» το κατάστημα αθλητικών ειδών του Νίκου Δαβίλα το οποίο βρισκόταν στην οδό Αθηνάς (ΔΑΒΙΛΑΣ ΣΠΟΡ) και μαζί με το «ΚΑΤΡΑΤΖΟΣ ΣΠΟΡ» και το «ΤΖΑΝΕΤΗΣ ΜΑΡΟΠΟΥΛΟΣ» ήταν τα μεγαλύτερα καταστήματα αθλητικών ειδών της Αθήνας.

Το 1967 ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ βρίσκεται και πάλι στα πρόθυρα διάσπασης. Αιτία και πάλι η απαίτηση για αλλαγή των χρωμάτων της ομάδας σε κιτρινόμαυρα. Ωστόσο, το 1968 βρίσκεται και πάλι «πυροσβεστική» ενδιάμεση λύση, ενώ το 1969 υιοθετείται, σε ύφασμα άριστης ποιότητας, η εμφάνιση του ΑΓΙΑΞ (άσπρο – κόκκκινο).

Το 1971 έρχεται η πρώτη διάλυση, καθώς οι 7 καλύτεροι παίκτες του ΦΟΙΝΙΚΑ γράφονται στον ΠΑΛΑΤΩΡΩΠΙΑΚΟ (ομάδα της Σκάλας και Ν. Παλατίων) που ξαναδημιουργείται και μπαίνει στο πρωτάθλημα της ΕΠΣΑ. Άλλοι 4 παίκτες γράφονται στον Α.Ο. ΑΥΛΩΝΟΣ που επίσης ανασυγκροτείται.

Ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ «αντέχει» μέχρι το 1975 όπου ξαναλλάζει χρώματα και ξαναονομάζεται «ΑΕΚ ΩΡΩΠΟΥ». Το 1976 γίνεται μια νέα προσπάθεια, η ομάδα μετονομάζεται σε Α.Ε. ΩΡΩΠΟΥ, αλλά τίποτα δεν είναι όπως πριν.

Το 1992 συγκεντρώνονται ξανά πολλά νέα ταλαντούχα παιδιά υπό την καθοδήγηση του προπονητή Γρηγόρη Τυροβόλη  και η ομάδα ονομάζεται ξανά «ΑΕΚ ΩΡΩΠΟΥ». Μπαίνει στο πρωτάθλημα της Γ’ ΕΠΣΑ, σύντομα ανεβαίνει στη Β’, χωρίς ωστόσο να υπάρξει συνέχεια, καθώς οι αποχωρήσεις και οι μεταγραφές παικτών δεν βοήθησαν στην αναβίωση της παλιάς μεγάλης ομάδας του ΦΟΙΝΙΚΑ.

 

Πηγή:

Γκικάκης Ι. (2007), Η Ιστορία του Ωρωπού.