Στην περιοχή του Ωρωπού, τα περισσότερα μοναστήρια άρχισαν να θεμελιώνονται κατά το 2ο ήμισυ του 20ου αιώνα, με εξαίρεση την Ι.Μ. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Καλολιβαδίου Καλάμου η οποία είναι από τις αρχαιότερες της Αττικής.
Η Ιερά Κοινοβιακή Μονή Θεογεννήτορος
Αυλώνος
Πρώτα από όλα, η Ιερά Γυναικεία Κοινοβιακή Μονή
Θεογεννήτορος στον Αυλώνα (κάτω από το «Σείριος», περίπου 3 χλμ. από τη
Μαλακάσα), αποτελεί ένα οικοδομικό «θαύμα». Με τον επιβλητικό μαντρότοιχο 8μ.
ύψους να την περιτριγυρίζει, μοιάζει από μακριά με κάστρο που έρχεται, ή μάλλον
μας μεταφέρει, κατευθείαν στον Μεσαίωνα όπου εκτός από το μεγεθός του, η κομψή
σε κάθε λεπτομέρεια αρχιτεκτονική του, καθηλώνουν τον επισκέπτη.
Η δεύτερη έκπληξη είναι οι πληροφορίες – προφορικές και γραπτές
– που αντλεί κανείς σχετικά με την ποικιλία των διακονημάτων που επιτελούν
καθημερινά οι Μοναχές και τα οποία αντανακλούν την πηγαία δημιουργικότητα που
τις χαρακτηρίζει.
Όντως, μετά από την πάροδο 40 περίπου ετών από
την ανοικοδόμησή του, το Μοναστήρι έχει γίνει πόλος έλξης για χιλιάδες
ανθρώπους που λαμβάνουν με την επίσκεψή τους αυτή την «αποκάλυψη» του
προσωπικού αγώνα των Αδελφών οι οποίες με νου και καρδιά ζουν τα θεία βιώματα
της κοινοβιακής τους ζωής.
Οι 13 πρώτες Μοναχές καθοδηγήθηκαν το 1987 από
τον π. Άγγελο Αναστασίου, εφημέριο τότε του Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου της Νέας
Ιωνίας, και στη συνέχεια Μητροπολίτη Αυλώνος και Βοιωτίας. Με τη βοήθεια των
πιστών, αγόρασαν 8 στρέμματα γης στον Αυλώνα και με κοπιώδη προσωπική εργασία
οικοδόμησαν τα 10 πρώτα μικρά κελλιά και ένα μικρό εκκλησάκι όπου τοποθέτησαν
την εικόνα της Παναγίας της Θεογεννήτορος. Σήμερα το εκκλησάκι, αφιερωμένο στην
Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, είναι προσκεκολλημένο στο Καθολικό της Μονής.
Με την πάροδο του χρόνου, αυξήθηκαν αλματωδώς
οι Μοναχές ώστε σήμερα να υπερβαίνουν τις 85. Οι περισσότερες είναι κάτοχοι
πανεπιστημιακών πτυχίων, κυρίως Ιατρικής, Φιλολογίας, Παιδαγωγικής, Νομικής,
Αρχιτεκτονικής, Νοσηλευτικής, ενώ τα διακονήματά τους περιλαμβάνουν το
Χρυσοκέντημα, την Ιεροραπτική, την κατασκευή Κηρίων και Μοσχοθυμιάματος, την
Κτηνοτροφία, την ασχολία με τους κήπους και την παρασκευή τυριού.
Η γυναικεία Ιερά Κοινοβιακή Μονή Θεογεννήτορος
εορτάζει την «Κυριακή των Μυροφόρων» και είναι αφιερωμένη στην Πρώτη των
Μυροφόρων, την Παναγία. Τη δεύτερη Κυριακή μετά το Πάσχα τιμώνται οι Μυροφόρες,
οι ευσεβείς εκείνες γυναίκες, οι οποίες παρακολούθησαν τη διδασκαλία και τη
δημόσια δράση του Ιησού Χριστού με χαρακτηριστική αφοσίωση, επιμελήθηκαν και
άλειψαν με αρώματα το σώμα Του κατά την ταφή Του και αξιώθηκαν να πληροφορηθούν
πρώτες από τον άγγελο την Ανάστασή Του. Γι’ αυτό προς τιμήν τους η ημέρα αυτή ονομάζεται
Κυριακή των Μυροφόρων.
Κάθε χρόνο ανήμερα της εορτής, μετά τη θεία
Λειτουργία, ακολουθεί λιτανεία όπου με τη συνοδεία της Φιλαρμονικής και με την
παρουσία τμημάτων του στρατού ξηράς που αποδίδουν τιμές, άνδρες και γυναίκες
ντυμένοι με την παραδοσιακή στολή των Ποντίων κρατούν και συνοδεύουν την εικόνα
της Παναγίας, ενώ ένα ελικόπτερο σε χαμηλό ύψος ραίνει την εικόνα και τον κόσμο
με άνθη.
Ο πιλότος του ελικόπτερου Μιχάλης Πουλικάκος
έκανε την πρώτη του πτήση πάνω από το Μοναστήρι Θεογεννήτορος το 2004 και από
τότε κάθε χρόνο είναι πιστός στο ραντεβού του. «Κοντά στο Μοναστήρι διατηρώ
ελικοδρόμιο. Από το 2004 γνώρισα την Κεχαρητωμένη του Μοναστηριού Είχα την ιδέα
να ρίξω ροδοπέταλα από το ελικόπτερο. Ένιωσα κάτι πολύ δυνατό μέσα μου. Με
άγγιξε πολύ. Φυσικά δεν ζήτησα αμοιβή. Δέθηκα πολύ με τη Μονή. Βάφτισα τα τρία
μου παιδιά στο συγκεκριμένο Μοναστήρι και κάθε χρόνο το θεωρώ χρέος μου να κάνω
αυτή την πτήση ως πράξη πίστης και ευγνωμοσύνης», ανέφερε σε συνέντευξή του
στο ethnos.gr ο Μιχάλης Πουλικάκος [1].
Τη νύχτα της 24ης Δεκεμβρίου 1987, οι μοναχές
και ο ιδρυτής Γέροντας της Μονής διασώθηκαν από τις εκρήξεις του διπλανού
στρατοπέδου φεύγοντας βιαστικά με ένα μικρό αυτοκινητάκι Suzuki 8 θέσεων, το
οποίο μετά από πολλές διαδρομές τους μετέφερε μερικά χιλιόμετρα πιο κάτω εν
μέσω πυρομαχικών τα οποία εκρήγνονταν και πετάγονταν με ιλιγγιώδη ταχύτητα στα
γύρω σημεία! Ευτυχώς, κατά την επιστροφή τους την επόμενη μέρα όλα ήταν στη
θέση τους όπως τα άφησαν...
Έναν άλλο μεγάλο κίνδυνο διέτρεξαν τον
Σεπτέμβριο του 1992 όταν η μεγάλη πυρκαγιά κύκλωσε το Μοναστήρι με τα καιόμενα
κλαδιά των πεύκων να βρίσκονται τα μισά μέσα σε αυτό. Και πάλι ευτυχώς, η
υπερπροσπάθεια των Μοναχών, οι λιγοστοί εθελοντές που κατάφεραν να περάσουν
μέσα από τις φλόγες, καθώς και η μετέπειτα άφιξη της Πυροσβεστικής απεσόβησαν
τον κίνδυνο...
Από την ίδρυσή της, κάθε νύχτα η Ιερά Μονή
ακολουθεί το Αγιορείτικο Τυπικό, τελούσα καθημερινά μία ή και δύο Θείες
Λειτουργίες στο Καθολικό και άλλα Παρεκκλήσια της Μονής. Συχνά τελούνται
Αγρυπνίες, όπως τα Χριστούγεννα, στις Δεσποτικές και Θεομητορικές Εορτές και
κυρίως τη Μεγάλη Εβδομάδα όπου μετά την Ακολουθία του Νυμφίου συνεχίζεται η
Αγρυπνία έως τις 2.00 π.μ.
Με την ευρωστία που αποπνέει, θεωρείται
δεδομένη η μελλοντική ποιοτική και ποσοτική ανάπτυξη της Ιεράς Μονής και η συνέχιση του πνευματικού έργου της με την
ενθάρρυνση των χιλιάδων πιστών ανθρώπων που κάθε φορά την επισκέπτονται.
Η Ιερά Μονή Νέου Στουδίου Αυλώνος
(«Μονή Νικοδήμου»)
Η Μονή
Νέου Στουδίου, γνωστή και ως «Μονή Νικοδήμου», βρίσκεται στη θέση Λογοστάρι,
στον Αυλώνα. Ιδρυτής και κτήτορας της Μονής υπήρξε ο Μητροπολίτης Αττικής και
Μεγαρίδος Νικόδημος, μία εξέχουσα μορφή της Εκκλησίας της Ελλάδας. Είναι
γνωστός για το πολυσχιδές ποιμαντικό του έργο, τη θεολογική του συγκρότηση και
το συγγραφικό του έργο. Ο Μητροπολίτης Νικόδημος έμεινε ως παράδειγμα
σταυρωμένης Αρχιερωσύνης, καθώς έζησε περιόδους διωγμού και εξορίας, χωρίς να
δικαστεί, και χωρίς να έχει κατηγορηθεί επίσημα, όπως αξιοσημείωτα αναφέρεται.
Περί τα
δύο χρόνια χρειάστηκαν για να εξευρεθεί και να αγοραστεί ο κατάλληλος χώρος,
πέντε χιλιόμετρα δυτικά του Αυλώνα, για τη δημιουργία της Μονής. Και μετά,
τουλάχιστον άλλα οκτώ χρόνια κόπου για την ανοικοδόμηση μικρών σχετικά
κτηριακών εγκαταστάσεων και του ιερού Ναού (καθολικού) της Μονής. Επί πλέον,
δέκα ακόμα χρόνια πέρασαν για νά ολοκληρωθεί ο Ναός με τις αγιογραφίες και τα
διάφορα μαρμαρόγλυπτα κομμάτια (τέμπλο, άμβωνας, δεσποτικό κ.ά.).
Η
ονομασία τόσο της Μονής όσο και του Καθολικού της ήταν έμπνευση του Μητροπολίτη
Νικόδημου. Σηματοδοτούσε το όραμα και καταδείκνυε την πορεία που ονειρευόταν ο
επίσκοπος να ακολουθήσει η μονή. «Μονή Νέου Στουδίου» ήταν η επιλογή του
ονόματος της μονής και θύμιζε τη φημισμένη Μονή Στουδίου της Κωνσταντινούπολης
(σήμερα: Ιμραχόρ Τζαμί), που την χαρακτήριζαν: α) η λατρεία του Θεού («Μονή των
ακοίμητων» είχε σε κάποια ιστορική φάση ονομασθεί, γιατί υπήρχε προσευχή κατά
τη διάρκεια όλου του εικοσιτετραώρου), β) η άσκηση στην πνευματική ζωή και γ) η
ζωντανή παρουσία της Μονής στα εκκλησιαστικά πράγματα (οι Στουδίτες με την
επιρροή τους στις μεγάλες λαϊκές μάζες των πιστών ξεσήκωναν πραγματική
επανάσταση οποτεδήποτε εκκλησιαστικά πρόσωπα, ακόμα και ο ίδιος ο Πατριάρχης,
εκτρέπονταν από την Κανονική τάξη της Εκκλησίας).
Χαρακτηριστικά,
η Μονή Στουδίου Κωνσταντινούπολης είχε δικό της Τυπικό («Υποτύπωσιν») και
πλούτισε την εκκλησιαστική υμνολογία με νέους ύμνους και κανόνες, οι οποίοι
υιοθετήθηκαν αμέσως από την Εκκλησία της Βυζαντινής πρωτεύουσας,
αντικαθιστώντας την παλιά υμνογραφία. Το Τυπικό της Μονής αποτέλεσε πρότυπο για
πολλές άλλες, τόσο στην επικράτεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, όσο και στη
Ρωσία, μετά τον 11ο αιώνα.
Ως ζωή λοιπόν λατρείας, άσκησης και δυναμικής παρουσίας στα εκκλησιαστικά πράγματα οραματίστηκε ο Μητροπολίτης Νικόδημος τη ζωή στο μικρό αυτό κοινόβιο που δημιούργησε. Το πρώτο μικρό παρεκκλήσιο (εντός του κτιρίου της μονής) το αφιέρωσε να τιμάται (όπως και η Μονή Στουδίου) στη μνήμη του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού (29 Αυγούστου). Το Καθολικό της Μονής θέλησε ο μητροπολίτης Αττικής να το αφιερώσει στους Πατέρες που συνήλθαν στις επτά Οικουμενικές Συνόδους (πρώτη Κυριακή μετά τις 11 Ιουλίου).
Ιερά Μονή Οσίου Συμεών του Νέου
Θεολόγου Καλάμου
Η ανδρική Σταυροπηγιακή και Συνοδική Ιερά Μονή
Αγίου Συμεών βρίσκεται τρία χιλιόμετρα έξω από τον Κάλαμο και θεμελιώθηκε δύο
φορές: την 1η Ιουλίου 1986 με τον αγιασμό ολόκληρου του τόπου της Μονής και την
13η Ιουλίου 1987 με τον αγιασμό για τη θεμελίωση των πρώτων κελιών. Και τις δύο
φορές παρευρέθηκε και ευλόγησε τη Μονή ο γέροντας Πορφύριος.
Η Μονή είναι αφιερωμένη στον Άγιο Συμεών τον
Νέο Θεολόγο (949 – 1022) ο οποίος ήταν Βυζαντινός Χριστιανός μοναχός και
ποιητής από τη Γαλατία της Μικράς Ασίας. Ήταν ο τελευταίος από τους τρεις
αγίους της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας που τους δόθηκε ο τίτλος του
«Θεολόγου» (μαζί με τον Ιωάννη τον Απόστολο και τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό).
Μετά τον θάνατο του Συμεών τα γραπτά του
διατηρήθηκαν ζωντανά από μικρές ομάδες οπαδών, και τελικά έγιναν μία από τις
κεντρικές διδασκαλίες του ησυχαστικού κινήματος. Πολλά αντίγραφα των έργων του
δημιουργήθηκαν τους επόμενους αιώνες, ιδιαίτερα γύρω στον 14ο αι. μεταξύ των
ανατολικών ορθόδοξων μονών του Αγίου Όρους.
Οι θεολογικές και ηθικές πραγματείες του Συμεών
ήταν πρωτότυπα γραπτά έργα, σε σύγκριση με πολλά από τα άλλα γραπτά του που
προέρχονται από τις ομιλίες του. Καλύπτουν τις θέσεις του σε διάφορα
αμφιλεγόμενα ζητήματα της θεολογίας.
Ωστόσο, το κεντρικό έργο της ζωής του Συμεών
ήταν οι Ομιλίες του που γράφτηκαν την εποχή που ήταν ηγούμενος στον Άγιο Μάμμα
(980 – 998). Αποτελούνται από τριάντα τέσσερις ομιλίες, μαζί με δύο κομμάτια
για την Ευχαριστία τα οποία δόθηκαν ως ομιλίες στους μοναχούς του και στη
συνέχεια συγκεντρώθηκαν και πιθανότατα επιμελήθηκαν από τον ίδιο τον Συμεών.
Το επιβλητικό Καθολικό της Ιεράς Μονής
θεμελιώθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1988 και τα θυρανοίξια τελέστηκαν στις 10
Οκτωβρίου 1993. Παράλληλα, έχουν χτιστεί και τρία παρεκκλήσια:
Το πρώτο προς τιμήν των αγίων: Τιμοθέου Ευρίπου
του εκ Καλάμου, Δαυίδ του εν Ευβοία και Ιωάννου του Ρώσου·
το δεύτερο προς τιμήν των αγίων: Βαρσανουφίου
του Μεγάλου, Ιωάννου του Προφήτου, Σερίδου, Δωροθέου και Δοσιθέου·
και το τρίτο προς τιμήν των αγίων: Φωτεινής της Σαμαρείτιδος και Αικατερίνης της πανσόφου.
Στις 25 Αυγούστου 1993 η Μονή προήχθη με
ομόφωνη απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου σε Σταυροπηγιακή και Συνοδική.
Στις 20 Μαϊου 2021 εξελέγη νέος ηγούμενος της
Μονής ο αρχιμανδρίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Κηφισίας Αμαρουσίου και Ωρωπού που
εξυπηρετούσε τις ανάγκες των πιστών στους Αγίους Αποστόλους Καλάμου, Συμεών
Αναστασίου. Η εκλογή του έγινε εις διαδοχήν του μακαριστού ιδρυτού, κτήτορος
και πρώτου Καθηγουμένου Γέροντος Χριστοδούλου.
Στις 21 Αυγούστου 2021 πραγματοποιήθηκε η
ενθρόνιση του νέου Καθηγουμένου. Στην τελετή προεξήρχε ο Μητροπολίτης Κηφισίας,
Αμαρουσίου και Ωρωπού Κύριλλος, ενώ παρόντες ήταν και καθηγούμενοι άλλων μονών
της Ελλάδος.
Το πρόγραμμα της Μονής είναι παραδοσιακά
μοναστηριακό. Τελείται καθημερινά η Θεία Λειτουργία και σχεδόν όλες οι
προβλεπόμενες από το μοναχικό τυπικό αγρυπνίες. Καλλιεργούνται συστηματικά τα
μοναχικά εργόχειρα, όπως: αγιοπατερικές εκδόσεις, βυζαντινή αγιογραφία,
μοσχοθυμίαμα, κηροπλαστική, κομποσχοίνια κ.λπ. Επίσης, πολλές από τις
Ακολουθίες της Μονής μεταδίδονται απευθείας από το διαδικτυακό της κανάλι: https://www.youtube.com/channel/UCqjXXNxii_UHmSpILBSPUkA
Η Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος
Καλολιβαδίου Καλάμου
Βορειανατολικά της Αττικής, μεταξύ του Καλάμου
και των Αγίων Αποστόλων, προβάλλει στο βάθος μιας κατάφυτης χαράδρας η Ιερά Γυναικεία
Μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.
Αρχικά η Μονή ήταν αφιερωμένη στον Ευαγγελισμό
της Θεοτόκου. Ήταν όμως περισσότερο γνωστή ως Μονή Καλολιβαδίου, επειδή η
τοποθεσία στην οποία βρίσκεται ονομαζόταν Καλό Λιβάδι. Είναι από τις
αρχαιότερες μονές της Αττικής και γύρω της υψώνονται βραχώδεις πευκόφυτες
πλαγιές και λοφίσκοι, ενώ απέναντι υπάρχει μοναδική θέα προς την Εύβοια.
Όπως αναφέρει ο Μαυρίδης (2019), ο 4ος αιώνας
μ.Χ. σήμανε το τέλος της εποχής του Αμφιάρειου Ιερού: Με την επικράτηση του
Χριστιανισμού, το παλιό Ιερό εγκαταλείπεται και ερημώνεται. Λόγω της
εγκατάλειψης, η φύση «ανέλαβε δράση» και κάλυψε με χώμα και πλούσια βλάστηση
τον χώρο ο οποίος πέρασε στην δικαιοδοσία της Μονής Καλολιβαδίου που ιδρύθηκε
περίπου τον 6ο αι. μ.Χ., και σε διάφορους ιδιώτες.
Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία που διασώζονται
(σιγίλιο - πατριαρχικό έγγραφο - του 1700) πληροφορούμαστε ότι επανοικοδομήθηκε
επί Πατριάρχου Ιερεμίου του Τρανού (1572-1595) ως Σταυροπηγιακή από έναν
ιερομόναχο ονομαζόμενο Γρηγόριο. Ο Γρηγόριος ζήτησε άδεια από το Πατριαρχείο
Κωνσταντινούπολης να ανεγείρει εκ θεμελίων τον ερειπωμένο ναό της αρχαίας Μονής
Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και το κατάφερε.
Γραπτές μαρτυρίες για την ανοικοδόμηση
αποτελούν δύο γραπτές επιγραφές που σώζονται. Από αυτές συμπεραίνουμε ότι
έγιναν κάποιες στερεωτικές ή και τροποποιητικές εργασίες στον ναό, το
πιθανότερο στην πρόσοψή του όπου η ύπαρξη τριών θυρών και ο τρόπος διαμορφώσεώς
τους μας ανάγει σε κατασκευές μεταγενέστερες του 16ου αιώνα.
Η Μονή γνώρισε μεγάλη ακμή μέχρι τις αρχές της
Ελληνικής Επανάστασης. Σημαντική ήταν η συνεισφορά της στον απελευθερωτικό
αγώνα, οπότε και λειτούργησε ως καταφύγιο και ορμητήριο των κλεφταρματωλών της
περιοχής. Σε αυτήν έβρισκαν περίθαλψη και όσοι υπόδουλοι διέφευγαν
καταδιωγμένοι από την Εύβοια. Το τίμημα ήταν η πυρπόληση της Μονής το 1824 από τους γενίτσαρους του
Ομέρ Πασά της Καρύστου, αλλά στη συνέχεια του 19ου αιώνα προστέθηκαν νέα
κτίσματα.
Στην ανατολική πλευρά της αυλής και κάτω από τη
σκιά ενός μεγάλου βράχου βρίσκεται κτισμένο το Καθολικό της Ι. Μονής, δηλαδή ο
κεντρικός ναός της. Είναι σταυροειδές με
τρούλο και αγιογραφήθηκε τον 17ο αιώνα οπότε έγιναν και οι εργασίες συντήρησής
του (1675).
Στο εσωτερικό του ναού εμφανέστερα είναι τα
σημάδια που έχει αφήσει η καταστροφή του 1824, αλλά και το διαβρωτικό έργο του
χρόνου. Στον χώρο του Ιερού βρίσκονται καλύτερα διατηρημένες τοιχογραφίες.
Το 1885 λόγω λειψανδρίας συγχωνεύτηκε με τη
Μονή Πεντέλης και από τότε αποτελεί μετόχι της.
Το 1948 ήλθε και εγκαταβίωσε στο
εγκαταλελειμμένο μοναστήρι μια γυναίκεια
αδελφότητα και έτσι έγινε η μετατροπή του σε γυναικείο ησυχαστήριο.
Η Ιερά Μονή διαθέτει πολλά παρεκκλήσια, όπως
του Αγίου Νεκταρίου, της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Αγίας Μεγαλομάρτυρος
Αικατερίνης.
Το 1994 εγκαινιάστηκε το κοιμητήριο της Μονής.
Σήμερα η Μονή, εντυπωσιακά και πλήρως ανακαινισμένη μετά από τις
προσπάθειες των μοναζουσών, συνεχίζει τον δύσκολο αγώνα και το έργο της
δίνοντας τη δική της μαρτυρία μέσα από την άσκηση, τη σιωπή, την εργατικότητα και
την προσευχή.
Ιερά Μονή Παρακλήτου στο Μήλεσι
Ιδιαίτερα
ενδιαφέρουσα είναι η ιστορία της Ι.Μ. Παρακλήτου στο Μήλεσι, όπως και του
ιδρυτή της μοναχού Χερουβείμ ο οποίος σε ηλικία 18 χρόνων βρέθηκε στο Άγιον
Όρος. Όμως, σε ηλικία 22 χρονών αρρώστησε και επέστρεψε στο πατρικό του σπίτι
στον Πειραιά όπου ίδρυσε μαζί με τους θεολόγους Κωνσταντίνο Πουλουπάτη
(μετέπειτα αρχιμανδρίτη Ιγνάτιο) και Γεώργιο Καραμαντζάνη (μετέπειτα
αρχιμανδρίτη Αθηναγόρα), τη Μοναστική και Ιεραποστολική Αδελφότητα «Ο
Παράκλητος». Το 1962, ύστερα από μακρόχρονη έρευνα, αγόρασαν για την ίδρυση της
Μονής ένα κτήμα στη θέση Μετόχι της περιοχής Ωρωπού, σε απόσταση τριών
χιλιομέτρων από τη θάλασσα του Ευβοϊκού και σε ήμερο τοπίο, ανάμεσα σε
κυπαρίσσια, πεύκα και ελιές. Ο τόπος, όπως φανερώνει και η ονομασία του ήταν
παλαιό μοναστηριακό μετόχι* , πιθανότατα της Iεράς Mονής Kοιμήσεως της Θεοτόκου
Πεντέλης. Μερικά ερείπια, άλλωστε, και ένας υδραγωγός μαρτυρούν μέχρι σήμερα το
πέρασμα των πατέρων που ασκήθηκαν εδώ, άγνωστο πότε.
Η Μονή
του Παρακλήτου θεμελιώθηκε το 1963, έτος εορτασμού της χιλιετηρίδας του Αγίου
Όρους. Για μία δεκαετία μάλιστα (1968-1978), διετέλεσε μετόχι της αγιορείτικης
Μονής του Αγίου Παύλου. Ως πρώτος Καθηγούμενος χειροθετήθηκε, στις 19 Ιουνίου
1978, ο ίδιος ο αρχιμ. Χερουβείμ. Δυστυχώς, όμως, τον επόμενο
κιόλας χρόνο, 22 Αυγούστου 1979, η χρόνια καρδιακή ανεπάρκειά του τον οδήγησε
σε πρόωρο θάνατο – ήταν μόλις 59 ετών – ύστερα από εγχείριση στο Λονδίνο. Ο
ενταφιασμός του έγινε σε κεντρικό σημείο της Μονής, δίπλα στο σημερινό
Καθολικό.
Δεύτερος
ηγούμενος, από το 1979 ως το 1980, χρημάτισε ο αρχιμ. Ιγνάτιος (Πουλουπάτης,
1927-1987), που είχε μοχθήσει μαζί με τον π. Χερουβείμ για τη δημιουργία του
μοναστηριού. Τρίτος ηγούμενος, από το 1980 μέχρι το 2020, ήταν ο αρχιμ.
Τιμόθεος (Σακκάς, 1933-2020). Το Σάββατο 30 Μαΐου 2020 πραγματοποιήθηκε η
ενθρόνιση του τέταρτου κατά σειρά ηγουμένου π. Μωϋσέως (Λουκά) από τον
μητροπολίτη Κηφισίας κ. Κύριλλο, ενώ συγχοροστάτησε ο μητροπολίτης Μεσογαίας κ.
Νικόλαος.
Η
ανοικοδόμηση της Μονής έγινε με προσωπική εργασία των πατέρων. Το σπουδαιότερο
κτίσμα είναι ο κεντρικός ναός (Καθολικό), που θεμελιώθηκε την Κυριακή της
Ορθοδοξίας του 1987, αποπερατώθηκε το 1990 και εγκαινιάστηκε στις 12-11-2000
από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αττικής κ.κ. Παντελεήμονα. Εκτός από το
Καθολικό, το μοναστηριακό συγκρότημα περιλαμβάνει ακόμη πολλά παρεκκλήσια,
εργαστήρια, ιατρεία, βιβλιοθήκη, κοιμητήριο.
Οι
κύριες ασχολίες των μοναχών, εκτός από τα παραδοσιακά κοινοβιακά διακονήματα,
είναι η βυζαντινή εικονογραφία και οι εκδόσεις βιβλίων ορθοδόξου-πατερικού
περιεχομένου. Μέχρι σήμερα, έχουν πραγματοποιηθεί ογδόντα περίπου εκδόσεις. Η
βιβλιοθήκη διαθέτει 30.000 περίπου βιβλία, τόσο ελληνικά, όσο και ξενόγλωσσα
(κυρίως αγγλικά, γαλλικά και ρωσικά). Πολλές χιλιάδες βιβλία έχουν εκτυπωθεί σε
διάφορες γλώσσες και διαλέκτους και έχουν αποσταλεί δωρεάν σε πάρα πολλές
χώρες.
Στην
Ιερά Μονή εγκαταβιούν σήμερα είκοσι τέσσερις (24) πατέρες. Η Μονή γιορτάζει τη
Δευτέρα μετά την Πεντηκοστή και σύμφωνα με την αρχαία μοναστική και την
αγιορείτικη παράδοση ακολουθεί το καθεστώς του άβατου για τις γυναίκες.
Η Ιερά Μονή Οσίου Πορφυρίου (Μεταμόρφωσης του Σωτήρος) στο Μήλεσι
Το μοναστήρι – μετόχι της Μεταμόρφωσης του
Σωτήρος στο Μήλεσι Ωρωπού είναι γνωστό σε όλη την Ελλάδα, καθώς ιδρύθηκε από
τον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη χάρη στον οποίο αποτέλεσε σημαντικό
προσκύνημα.
Ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης γεννήθηκε
στις 7 Φεβρουαρίου 1906 στο χωριό Άγιος Ιωάννης της επαρχίας Καρυστίας Εύβοιας.
Το κοσµικό του όνοµα ήταν Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης. Καταγόταν από πολυµελή
οικογένεια και ήταν το τέταρτο από τα πέντε παιδιά της οικογένειας. Ο πατέρας
του ονοµαζόταν Λεωνίδας, ήταν ψάλτης στο χωριό και είχε συναναστραφεί τον άγιο
Νεκτάριο. Επειδή η επταµελής αγροτική οικογένεια αντιµετώπιζε οικονοµικές
δυσκολίες, ο πατέρας αναγκάστηκε να φύγει µετανάστης στην Αµερική, όπου εργάστηκε
στην κατασκευή της διώρυγας του Παναµά.
Το 1978, μετά τη συνταξιοδότησή του από την
ιερατική διακονία, ο γέροντας Πορφύριος ίδρυσε στα Τουρκοβούνια της Αθήνας το
γυναικείο Ησυχαστήριο της Μεταµορφώσεως του Σωτήρος και αναγνωρίστηκε ως νοµικό
πρόσωπο το 1981. Αρχικά, ήταν µία απλή λιθόκτιστη κατασκευή που από το 1948 και
για αρκετά χρόνια αποτελούσε την κατοικία του. Το καλοκαίρι του 1979
µετεγκαταστάθηκε στο Μήλεσι Ωρωπού, αφού προηγουµένως έλαβε προφορική άδεια από
τον επιχώριο µητροπολίτη Αττικής Δωρόθεο. Εγκαταστάθηκε σε ιδιόκτητο οικόπεδο,
που κατάφερε να αγοράσει µε τις οικονοµίες του. Στην αρχή ζούσε σε ένα
τροχόσπιτο κάτω από αντίξοες συνθήκες και λίγο αργότερα µετοίκησε σε ένα µικρό
κελί από τσιµεντόλιθους, υποµένοντας αγόγγυστα τις δοκιµασίες της υγείας του.
Το όνειρό του ήταν να κτίσει ένα µοναστήρι, ως
µετόχι του Ησυχαστηρίου της Μεταµορφώσεως του Σωτήρος. Έτσι, τα κτήρια του
Μετοχίου στο Μήλεσι άρχισαν να κτίζονται το 1981 και προχώρησαν σταδιακά: Το
Καθολικό θεμελιώθηκε το 1990, κατόπιν αδείας του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σεραφείμ,
ενώ ο σκελετός του ναού από οπλισμένο σκυρόδεμα ολοκληρώθηκε την άνοιξη του
1992, λίγους μήνες μετά την κοίμηση του γέροντα.
Στο Μήλεσι επισκεπτόταν τον γέροντα πλήθος
χριστιανών, ζητώντας τη συμπαράστασή του μέσα από τις προσευχές και τις
συμβουλές του. Γνώριζε συμβάντα της ζωής διάφορων ανθρώπων και με το διορατικό
του χάρισμα έβλεπε στα μύχια της ανθρώπινης ψυχής, διάβαζε τις πιο κρυφές
σκέψεις, τους λογισμούς, τα αισθήματα και έδινε τις ανάλογες συμβουλές.
Γνωρίζοντας ότι πλησιάζει το τέλος του,
αναχώρησε τον Ιούνιο του 1991 για το Άγιον Όρος και την καλύβη του Αγίου
Γεωργίου. Ένα μήνα μετά αναχώρησε για ποιμαντικούς λόγους για το Ησυχαστήριο
της Μεταμορφώσεως στο Μήλεσι και τον Σεπτέμβριο επέστρεψε στο Άγιον Όρος. Αυτό
ήταν το τελευταίο του ταξίδι: Τα ξημερώματα της 2ας Δεκεμβρίου 1991 κοιμήθηκε
ήσυχα, όπως και έζησε, σε ηλικία ογδόντα πέντε ετών. Τα τελευταία λόγια του
ήταν από την αρχιερατική προσευχή που αγαπούσε και επαναλάμβανε: «ἵνα ὦσιν ἕν».
Η εξόδιος ακολουθία έγινε την επόμενη μέρα μετά από ολονύκτια αγρυπνία στο
Κυριακό της σκήτης με πάνδημη συμμετοχή των Καυσοκαλυβιτών πατέρων. Η ταφή
έγινε στο κοιμητήριο της σκήτης. Τρία χρόνια μετά την κοίμησή του έγινε η
ανακομιδή των λειψάνων του. Οι πατέρες της συνοδείας του μετέφεραν και έθαψαν
τα οστά του σε άγνωστο σημείο, σύμφωνα με την επιθυμία του γέροντα.
Είκοσι δύο χρόνια μετά την κοίμησή του, στις 27
Νοεμβρίου 2013, η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου προχώρησε στην
αγιοκατάταξη του γέροντα Πορφυρίου και όρισε να τιμάται η μνήμη του στις 2
Δεκεμβρίου. Σχετικά με τον όσιο Πορφύριο έχουν γραφεί υμνολογικά έργα, πολλά
άρθρα και βιβλία σε διάφορες γλώσσες.
Η διδασκαλία του Οσίου Πορφυρίου περιέχει και
τις θέσεις του, σύμφωνα με τις οποίες η βασική διάσταση της Εκκλησίας είναι ο
άκτιστος και μυστηριακός χαρακτήρας της, ενώ η ουσία της πνευματικής ζωής είναι
η διαρκής πορεία προς την ανακαίνιση του
ανθρώπου. Ο αγώνας πρέπει να γίνεται απλά, αβίαστα, αποκλειστικά από αγάπη και
όχι από φόβο. Επιπλέον, δεν πρέπει να γίνεται αντιληπτός.
Το Ησυχαστήριο τιμά τη μνήμη του στις 2
Δεκεμβρίου, ημέρα της κοίμησής του. Επίσης, πανηγυρίζει στις 6 Αυγούστου, στην
εορτή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος.
Το Μετόχι της Ιεράς Μονής Παναγίας των
Βρυούλων στο Μήλεσι
Μόλις 40 χιλιόμετρα από την Αθήνα, έξω από το
Μήλεσι του Ωρωπού, σε μια φανταστική καταπράσινη πλαγιά, βρίσκεται
το μετόχι της Παναγίας των Βρυούλων (ή Βουρλιώτισσας), διακόνημα
του Μικρασιάτη ιερέα π. Γαβριήλ
Τσάφου. Ανήκει στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών με έδρα ένα μικρό μοναστήρι στην Πλατεία Αμερικής δίπλα από το εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέου,
όπου μαρτύρησε η Αγία Φιλοθέη, η κυρά των Αθηνών, και όπου σε αυτό το εκκλησάκι
διακονεί από το 1967 σαν κατηχητής και από το 1974 σαν ιερέας ο Βουρλιώτης στην
καταγωγή π. Γαβριήλ Τσάφος.
Ο φλογερός Μικρασιάτης ιερέας, πρόσφυγας δεύτερης γενιάς, αφού
δημιούργησε το μικρό μοναστηράκι της Παναγίας των Βρυούλων στο κέντρο της
Αθήνας, που αποτελεί σήμερα μεγάλο προσκύνημα, προχώρησε το 1984 και στο μετόχι
του Μοναστηριού της Παναγίας των Βρυούλων στον Ωρωπό. Αρχικά ως Κέντρο
Νεότητας, όπου τα παιδιά μπορούσαν να χαρούν την εξοχή, την προσευχή και την
επαφή με την εκκλησία, και σήμερα ως ένα Ιερό Γυναικείο Ησυχαστήριο,
λιτό αλλά απολύτως λειτουργικό.
Το Μετόχι
στηρίζουν με τις τακτικές επισκέψεις τους, τόσο οι απανταχού Βουρλιώτες,
όσο και οι Μικρασιάτες και οι Σύλλογοί τους από όλη την Ελλάδα. Στον
χώρο υπάρχει το εκκλησάκι της Παναγίας των Βρυούλων το οποίο πανηγυρίζει στις
15 Αυγούστου, την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Στις 21 Φεβρουαρίου 2023 πραγματοποιήθηκε στο
μετόχι η ενθρόνιση της νέας ηγουμένης γερόντισσας Φιλοθέης, με την ευχή του
κτήτορα και γέροντα της Ιεράς Μονής Γαβριήλ Τσάφου. Η ενθρόνιση έγινε με ευλογία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και
πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμου, από τον Σεβ. Μητροπολίτη Διδυμοτείχου κ. Δαμασκηνό.
Το Μετόχι δέχεται επισκέψεις προσκυνητών με
πούλμαν μόνο Σάββατο και Κυριακὴ τις ώρες που είναι ανοικτό και αφού προηγηθεί
τηλεφωνικὴ συνεννόηση με τη Μονή.
Τηλ. Μοναστηριού: 22950 32664
Η Ιερά Μονή Εισοδίων Θεοτόκου
Μαρκόπουλου Ωρωπού
H Iερά Γυναικεία Kοινοβιακή Mονή των Eισοδίων
της Θεοτόκου ανήκει στην I. Mητρόπολη Aττικής. Eίναι αναγνωρισμένη ως N.Π.Δ.Δ.
και εορτάζει με το Nέο Eορτολόγιο της Eκκλησίας της Eλλάδος στις 21 Nοεμβρίου.
Αποτελεί μια φυσική όαση μοναδική και πραγματική ησυχαστική γωνιά, καθώς το
πρώτο πράγμα πού κάνει εντύπωση στον επισκέπτη είναι η πανέμορφη τοποθεσία του
Μοναστηριού: Κτισμένο στα κράσπεδα ενός πευκόφυτου λόφου, υψώνεται πανέμορφο κι
επιβλητικό, έχοντας θέα το νησί της Εύβοιας.
Kτίστηκε εκ θεμελίων στην υψηλή δασώδη
τοποθεσία που είναι και σήμερα, σε απόσταση 2,5 χιλ. από το Mαρκόπουλο Ωρωπού.
Θεμελιώθηκε το 1968, και το 1970 ήρθαν οι τέσσερες πρώτες μοναχές, πραγματικές
ηρωίδες, μέσα στον έρημο και άγριο τότε τόπο. Άρχισαν με πρωτόγονα μέσα
διαβιώσεως, αλλά με την ακλόνητη πίστη, ότι τα μισοφτιαγμένα εκείνα 3-4 κελλιά
και ο μόλις αρχινισμένος μικρός Nαός, θα γίνονταν μια μέρα ένα ολοκληρωμένο
Mοναστήρι.
Σήμερα 30 χρόνια από την Ίδρυση της Mονής,
έχουν συναθροιστεί γύρω από την πρώτη Kαθηγουμένη, Mοναχή Nυμφοδώρα Στράγκα εκ
Tριπόλεως Aρκαδίας, 20 Aδελφές. Tα διακονήματά τους είναι αυτά που κατά την
Παράδοση του Mοναχισμού άσκησαν οι Mοναχές:
H Eκκλησσιαστική. Φροντίζει η κάθε Μοναχή για
την τάξη στην Eκκλησία και στις ακολουθίες.
H Mαγείρισσα με τις βοηθούς της, ετοιμάζει τις
30 και πλέον μερίδες φαγητού για αδελφές, μαστόρους, επισκέπτες, απρόοπτα.
Kαθαριότητα και καλλωπισμός των χώρων της
Mονής.
Eργόχειρα καλλιτεχνικού χαρακτήρα, που
εκτίθενται στην Έκθεση για τις ανάγκες της Mονής.
H Ποιμένισσα αδελφή διακονεί στα ζώα της Mονής
και την τροφοδοτεί με αγνό γάλα, τυρί, αυγά.
Aγροτικές εργασίες και κηπευτικές. (ράντισμα,
πότισμα, κλάδεμα κλπ.)
Aγιογραφία. Aγιογραφούν τις βυζαντινές εικόνες
για τη Mονή ή για τις Παραγγελίες.
Παραδοσιακή υφαντική τέχνη.
Ξενοδόχος. Όλο το διάστημα της ημέρας υπάρχει
Μοναχή για την φιλοξενία των προσκυνητών. Πάντα προσφέρουν νερό, λουκούμι,
καφέ, λόγο εποικοδομητικό. Aποβλέπουν στην ψυχοσωματική τόνωση κάθε προσκυνητή.
Kοινωνική προσφορά.
Επίσης, οι Μοναχές που διαθέτουν πτυχίο
Aνωτάτων Σχολών, Eλληνικής και Γαλλικής φιλολογίας, Θεολογίας, Nομικής,
Iατρικής, Bυζαντινής Mουσικής κ.λπ. συχνά παραδίδουν μαθήματα σε κορίτσια που
το επιθυμούν, Aρχαίων και Nέων Eλληνικών, Λατινικών, Γαλλικών Bυζαντινής
Mουσικής και Aγιογραφίας, αφιλοκερδώς.
H Mοναχή Παιδίατρος επίσης δέχεται παιδιά πάσης
ηλικίας από την γύρω περιοχή και ανακουφίζει τις ανάγκες τους. Για τη διακονία
αυτή κτίστηκε το Iατρείο, ένα ξεχωριστό κτίριο ενσωματωμένο με το κτίριο της
Mονής, με έξοδα του Mακαριστού Mητροπολίτου Aττικής κυρού Δωροθέου.
Oι Μοναχές με τον προσωπικό τους κόπο, ιδίως
κατά τα πρώτα χρόνια που υπήρχε μεγάλη οικονομική στενότητα, με την σοφή
καθοδήγηση της Hγουμένης και με τη συνεργασία καταλλήλων και υπευθύνων προσώπων
ανήγειραν τη Mονή, την ολοκλήρωσαν και τη διακόσμησαν.
Ο Καθολικός Ναός της Ιεράς Μονής εγκαινιάστηκε
στις 20/9/1976, από τον μακαριστό Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Νικόλαο και τον
μακαριστό Μητροπολίτη Αττικής κ. Δωρόθεο.
Επιπλέον, στην Ιερά Μονή λειτουργούν τα
ακόλουθα Παρεκκλήσια:
Του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Μέσα στο Ιερό,
στο δεξιό κλίτος του Τρισυπόστατου Καθολικού. Γιορτάζει την 29η Αυγούστου,
μνήμη της αποκεφαλής του Τιμίου Προδρόμου.
Της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Βρίσκεται
επίσης μέσα στα Άγια των Αγίων, στο αριστερό κλίτος του Καθολικού. Γιορτάζει
την 1η Απριλίου και την 5η Κυριακή των Νηστειών.
Της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου. Στο Β.Α. γωνία
του κτηρίου της Ιεράς Μονής. Ολοκληρώθηκε το 1972. Τα εγκαίνια του έγιναν από
τον μακαριστό Μητροπολίτη Αττικής κ. Δωρόθεο στις 20/9/1976, μαζί με το
Καθολικό της Μονής. Αγιάστηκε από τα χέρια των αδελφών της Ιεράς Μονής.
Γιορτάζει στις 28 Ιουλίου.
Της Υπαπαντής του Σωτήρος. Επίσης ενσωματώνεται
με το κτήριο της Ι. Μονής, στο Νοτιοανατολικό άκρο της. Ολοκληρώθηκε το 1977.
Αγογραφείται από τα χέρια των Αδελφών της Μονής. Εορτάζει στις 2 Φεβρουαρίου.
Των Αγίων Αρχαγγέλων. Βρίσκεται στο Κοιμητήριο
της Ι. Μονής. Ολοκληρώθηκε το 1990. Εορτάζει στις 8 Νοεμβρίου.
Του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ. Βρίσκεται στον
χώρο στάθμευσης. Γιορτάζει στις 17 Ιουλίου.
Της Αγίας Παρασκευής. Βρίσκεται στην πλαγιά,
απέναντι από την είσοδο της Ι. Μονής. Ολοκληρώθηκε πρόσφατα, με δαπάνες
σεβαστής προσκυνήτριας.
Της Αγίας Ισιδώρας της διά Χριστόν σαλής.
Βρίσκεται στον προαύλιο χώρο της Ιεράς Μονής. Δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί.
Γιορτάζει την 1η Μαΐου.
Η Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής
Πολυδενδρίου
Η Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής Πολυδενδρίου
ιδρύθηκε το 1973 από τον Γέροντα Αρχιμανδρίτη Καλλίνικο Καρούσο (μετέπειτα
Μητροπολίτης Πειραιώς), και τους Αρχιμανδρίτες Χριστόδουλο Παρασκευαϊδη
(μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος) και τον Αμβρόσιο Λενή (πρώην
Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας).
Ηγούμενος της Μονής είναι σήμερα ο
Αρχιμανδρίτης Εφραίμ Παναούσης. Από το 2012, υπό την καθοδήγησή του, η Μονή
πραγματοποιεί σημαντικές ιεραποστολικές διακονίες στην Αφρική. To πρόγραμμα
«Αφρική, καλημέρα !» περιλαμβάνει δίμηνες επισκέψεις με ευρύτατη ποικιλία
δράσεων στην Ουγκάντα της Αφρικής όπως περίθαλψη, εκμάθηση καλλιέργειας της
γης, διδασκαλία παιδιών και ενηλίκων, κατασκηνώσεις, βαπτίσεις, προσφορά υλικού
σε τοπικές εκκλησίες, τοπικά σχολεία και νοσοκομεία, αναδοχή παιδιών και
συνεργασία με τοπικούς ιερείς[2]
Για τις λειτουργικές ανάγκες των πατέρων και
των προσκυνητών της Μονής έχουν δημιουργηθεί μικρότερα παρεκκλήσια που τιμώνται
στο όνομα των Αγίων: 1)Κοιμήσεως Θεοτόκου, 2) Αγίου Καλλινίκου, 3) Αγίου
Αντωνίου, 4) Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, 5) Αγίου Νικολάου, 6)Αγίου Διονυσίου
εν Ζακύνθω και 7) Νεοφανών Αγίων Πατέρων και Μητέρων.
Κάθε Τετάρτη στις 6.00μ.μ. τελείται η ακολουθία
του εσπερινού και η Ιερά Παράκληση της Παναγίας. Ακολουθεί εσπερινή ομιλία πάνω
σε πατερικά κείμενα. Κάθε Κυριακή τελείται η ακολουθία του Όρθρου και η Θεία
Λειτουργία και ακολουθεί ομιλία στο αρχονταρίκι.
Η Ιερά Μονή διακονεί τους προσκυνητές με το
μυστήριο της Ιεράς εξομολογήσεως.
Όλη την περίοδο του χρόνου δέχεται τους
προσκυνητές, αλλά και οργανωμένες ομάδες (μετά από τηλεφωνική συνεννόηση) με
σκοπό τη συμμετοχή στις Ιερές ακολουθίες ,τη γνωριμία με την Ιερά Μονή αλλά και
την πνευματική ωφέλεια.
Τα εργόχειρα της Ιεράς Μονής περιλαμβάνουν την
έκδοση εκκλησιαστικών βιβλίων, τη δημιουργία λιβανιού και την παραγωγή
παραδοσιακών προϊόντων. Στην Ιερά Μονή βρίσκεται εκθετήριο με εργόχειρα των
Πατέρων της Μονής καθώς και οι εκδόσεις της.
Τηλ.Ιεράς Μονής: 2295022228
Τα μοναστήρια του Συκαμίνου
Τέλος, στο Συκάμινο βρίσκουμε δύο όμορφες
μονές:
Το Ιερό Ησυχαστήριο Μεταμόρφωσης του Σωτήρος και
την Ι.Μ. Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.
Πηγές:
Αλπέντζος Γ. (1999). Ο παιδευτικός ρόλος των μοναστηριών, διδακτορική διατριβή, ΕΚΠΑ.
Αρχιμ. Ειρηναίος Μπουσδέκης, Ιστορικό Ιεράς Μονής Νέου Στουδίου: https://www.attikisnikodimos.gr/era-moni-neou-stoudiou/istoriko
Ι.Μ. Θεογεννήτορος Αυλώνος, Μια ματιά στον κόσμο του ουρανού της Ιεράς Μονής Θεογεννήτορος.
Κεβρεκίδης Α.Λ. (2018), Σύγχρονες μορφές πνευματικότητας στον Ελλαδικό χώρο: Οι περιπτώσεις των αγίων Πορφυρίου, π. Ιάκωβου Τσαλίκη και π. Νικολάου Πλανά, Διπλωματική Εργασία ΑΠΘ & ΕΚΠΑ.
Μαρίνης Β. (2008), Μονή Στουδίου (Ιμραχόρ Τζαμί), Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού: http://www.ehw.gr/constantinople/forms/fLemmaBodyExtended.aspx?lemmaID=11782
Μαυρίδης Θ. (2019). Οι επεμβάσεις συντήρησης και αναστήλωσης των μνημείων ως μέσων ανάδειξης και προβολής ενός αρχαιολογικού χώρου. Το παράδειγμα του αρχαιολογικού χώρου του Αμφιαρείου Ωρωπού., Διπλωματική Εργασία, ΕΑΠ.
[1] Ο
κ. Πουλικάκος έγινε γνωστός στο πανελλήνιο από την περιπέτεια που πέρασε στην
Καμπούλ τον Ιανουάριο του 2018 όταν οι Ταλιμπάν επιτέθηκαν στο ξενοδοχείο που
διέμενε μαζί με άλλον έναν Έλληνα πιλότο. Σε εκείνη την επίθεση σκοτώθηκαν 85
άνθρωποι και οι δύο Έλληνες σώθηκαν από θαύμα... «Γλιτώσαμε από θαύμα τότε.
Για 14 ώρες ζήσαμε τον απόλυτο εφιάλτη. Πληροφορήθηκα πως οι μοναχές στη Μονή
Θεογεννήτορος προσεύχονταν για μένα. Ενιωσα αυτή τη δύναμη και την υποστήριξη
και αυτό είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ», δήλωσε o πιλότος.
[2] Το
πρόγραμμα είχε παρουσιαστεί από τον π. Εφραίμ στους μαθητές του
Δημοτικού Σχολείου Μαλακάσας στις 13/10/2015: https://dimotikomalakasas.blogspot.com/2015/10/blog-post_13.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου