Η Ιερά Γυναικεία Κοινοβιακή Μονή Θεογεννήτορος Αυλώνος

 

Πρώτα από όλα, η Ιερά Γυναικεία Κοινοβιακή Μονή Θεογεννήτορος στον Αυλώνα (κάτω από το «Σείριος», περίπου 3 χλμ. από τη Μαλακάσα), αποτελεί ένα οικοδομικό «θαύμα». Με τον επιβλητικό μαντρότοιχο 8μ. ύψους να την περιτριγυρίζει, μοιάζει από μακριά με κάστρο που έρχεται, ή μάλλον μας μεταφέρει, κατευθείαν στον Μεσαίωνα όπου εκτός από το μεγεθός του, η κομψή σε κάθε λεπτομέρεια αρχιτεκτονική του, καθηλώνουν τον επισκέπτη.

Η δεύτερη έκπληξη  είναι οι πληροφορίες – προφορικές και γραπτές – που αντλεί κανείς σχετικά με την ποικιλία των διακονημάτων που επιτελούν καθημερινά οι Μοναχές και τα οποία αντανακλούν την πηγαία δημιουργικότητα που τις χαρακτηρίζει.

Όντως, μετά από την πάροδο 40 περίπου ετών από την ανοικοδόμησή του, το Μοναστήρι έχει γίνει πόλος έλξης για χιλιάδες ανθρώπους που λαμβάνουν με την επίσκεψή τους αυτή την «αποκάλυψη» του προσωπικού αγώνα των Αδελφών οι οποίες με νου και καρδιά ζουν τα θεία βιώματα της κοινοβιακής τους ζωής.

Οι 13 πρώτες Μοναχές καθοδηγήθηκαν το 1987 από τον π. Άγγελο Αναστασίου, εφημέριο τότε του Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου της Νέας Ιωνίας, και στη συνέχεια Μητροπολίτη Αυλώνος και Βοιωτίας. Με τη βοήθεια των πιστών, αγόρασαν 8 στρέμματα γης στον Αυλώνα και με κοπιώδη προσωπική εργασία οικοδόμησαν τα 10 πρώτα μικρά κελλιά και ένα μικρό εκκλησάκι όπου τοποθέτησαν την εικόνα της Παναγίας της Θεογεννήτορος. Σήμερα το εκκλησάκι, αφιερωμένο στην Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, είναι προσκεκολλημένο στο Καθολικό της Μονής.

Με την πάροδο του χρόνου, αυξήθηκαν αλματωδώς οι Μοναχές ώστε σήμερα να υπερβαίνουν τις 85. Οι περισσότερες είναι κάτοχοι πανεπιστημιακών πτυχίων, κυρίως Ιατρικής, Φιλολογίας, Παιδαγωγικής, Νομικής, Αρχιτεκτονικής, Νοσηλευτικής, ενώ τα διακονήματά τους περιλαμβάνουν το Χρυσοκέντημα, την Ιεροραπτική, την κατασκευή Κηρίων και Μοσχοθυμιάματος, την Κτηνοτροφία, την ασχολία με τους κήπους και την παρασκευή τυριού.

Η γυναικεία Ιερά Κοινοβιακή Μονή Θεογεννήτορος εορτάζει την «Κυριακή των Μυροφόρων» και είναι αφιερωμένη στην Πρώτη των Μυροφόρων, την Παναγία. Τη δεύτερη Κυριακή μετά το Πάσχα τιμώνται οι Μυροφόρες, οι ευσεβείς εκείνες γυναίκες, οι οποίες παρακολούθησαν τη διδασκαλία και τη δημόσια δράση του Ιησού Χριστού με χαρακτηριστική αφοσίωση, επιμελήθηκαν και άλειψαν με αρώματα το σώμα Του κατά την ταφή Του και αξιώθηκαν να πληροφορηθούν πρώτες από τον άγγελο την Ανάστασή Του. Γι’ αυτό προς τιμήν τους η ημέρα αυτή ονομάζεται Κυριακή των Μυροφόρων.

Κάθε χρόνο ανήμερα της εορτής, μετά τη θεία Λειτουργία, ακολουθεί λιτανεία όπου με τη συνοδεία της Φιλαρμονικής και με την παρουσία τμημάτων του στρατού ξηράς που αποδίδουν τιμές, άνδρες και γυναίκες ντυμένοι με την παραδοσιακή στολή των Ποντίων κρατούν και συνοδεύουν την εικόνα της Παναγίας, ενώ ένα ελικόπτερο σε χαμηλό ύψος ραίνει την εικόνα και τον κόσμο με άνθη.

Ο πιλότος του ελικόπτερου Μιχάλης Πουλικάκος έκανε την πρώτη του πτήση πάνω από το Μοναστήρι Θεογεννήτορος το 2004 και από τότε κάθε χρόνο είναι πιστός στο ραντεβού του. «Κοντά στο Μοναστήρι διατηρώ ελικοδρόμιο. Από το 2004 γνώρισα την Κεχαρητωμένη του Μοναστηριού Είχα την ιδέα να ρίξω ροδοπέταλα από το ελικόπτερο. Ένιωσα κάτι πολύ δυνατό μέσα μου. Με άγγιξε πολύ. Φυσικά δεν ζήτησα αμοιβή. Δέθηκα πολύ με τη Μονή. Βάφτισα τα τρία μου παιδιά στο συγκεκριμένο Μοναστήρι και κάθε χρόνο το θεωρώ χρέος μου να κάνω αυτή την πτήση ως πράξη πίστης και ευγνωμοσύνης», αναφέρει σε συνέντευξή του στο ethnos.gr ο Μιχάλης Πουλικάκος[1].

Τη νύχτα της 24^ης Δεκεμβρίου 1987, οι μοναχές και ο ιδρυτής Γέροντας της Μονής διασώθηκαν από τις εκρήξεις του διπλανού στρατοπέδου φεύγοντας βιαστικά με ένα μικρό αυτοκινητάκι Suzuki 8 θέσεων, το οποίο μετά από πολλές διαδρομές τους μετέφερε μερικά χιλιόμετρα πιο κάτω εν μέσω πυρομαχικών τα οποία εκρήγνονταν και πετάγονταν με ιλιγγιώδη ταχύτητα στα γύρω σημεία! Ευτυχώς, κατά την επιστροφή τους την επόμενη μέρα όλα ήταν στη θέση τους όπως τα άφησαν...

Έναν άλλο μεγάλο κίνδυνο διέτρεξαν τον Σεπτέμβριο του 1992 όταν η μεγάλη πυρκαγιά κύκλωσε το Μοναστήρι με τα καιόμενα κλαδιά των πεύκων να βρίσκονται τα μισά μέσα σε αυτό. Και πάλι ευτυχώς, η υπερπροσπάθεια των Μοναχών, οι λιγοστοί εθελοντές που κατάφεραν να περάσουν μέσα από τις φλόγες, καθώς και η μετέπειτα άφιξη της Πυροσβεστικής απεσόβησαν τον κίνδυνο...

Από την ίδρυσή της, κάθε νύχτα η Ιερά Μονή ακολουθεί το Αγιορείτικο Τυπικό, τελούσα καθημερινά μία ή και δύο Θείες Λειτουργίες στο Καθολικό και άλλα Παρεκκλήσια της Μονής. Συχνά τελούνται Αγρυπνίες, όπως τα Χριστούγεννα, στις Δεσποτικές και Θεομητορικές Εορτές και κυρίως τη Μεγάλη Εβδομάδα όπου μετά την Ακολουθία του Νυμφίου συνεχίζεται η Αγρυπνία έως τις 2.00 π.μ.

Με την ευρωστία που αποπνέει, θεωρείται δεδομένη η μελλοντική ποιοτική και ποσοτική ανάπτυξη της Ιεράς Μονής και η  συνέχιση του πνευματικού έργου της με την ενθάρρυνση των χιλιάδων πιστών ανθρώπων που κάθε φορά την επισκέπτονται.

Πηγές:

·«Μια ματιά στον κόσμο του ουρανού της Ιεράς Μονής Θεογεννήτορος», εκδόσεις Ιεράς Γυναικείας Κοινοβιακής Μονής Θεογεννήτορος Αυλώνος Αττικής.

  https://www.ethnos.gr/greece/article/207069/pilotospoyglitoseapotoystalimpanraineithneikonathspanagiasmerodopetalaapotoelikopterotoy

·  https://www.facebook.com/profile.php?id=100078163451910

---

[1] Ο κ. Πουλικάκος έγινε γνωστός στο πανελλήνιο από την περιπέτεια που πέρασε στην Καμπούλ τον Ιανουάριο του 2018 όταν οι Ταλιμπάν επιτέθηκαν στο ξενοδοχείο που διέμενε μαζί με άλλον έναν Έλληνα πιλότο. Σε εκείνη την επίθεση σκοτώθηκαν 85 άνθρωποι και οι δύο Έλληνες σώθηκαν από θαύμα... «Γλιτώσαμε από θαύμα τότε. Για 14 ώρες ζήσαμε τον απόλυτο εφιάλτη. Πληροφορήθηκα πως οι μοναχές στη Μονή Θεογεννήτορος προσεύχονταν για μένα. Ενιωσα αυτή τη δύναμη και την υποστήριξη και αυτό είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ», δηλώνει στο ethnos.gr o πιλότος.