Η Ιερά Μονή Νέου Στουδίου Αυλώνος («Μονή Νικοδήμου»)

 

Η Μονή Νέου Στουδίου, γνωστή και ως «Μονή Νικοδήμου», βρίσκεται στη θέση Λογοστάρι, στον Αυλώνα. Ιδρυτής και κτήτορας της Μονής υπήρξε ο Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος Νικόδημος, μία εξέχουσα μορφή της Εκκλησίας της Ελλάδας. Είναι γνωστός για το πολυσχιδές ποιμαντικό του έργο, τη θεολογική του συγκρότηση και το συγγραφικό του έργο. Ο Μητροπολίτης Νικόδημος έμεινε ως παράδειγμα σταυρωμένης Αρχιερωσύνης, καθώς έζησε περιόδους διωγμού και εξορίας, χωρίς να δικαστεί, και χωρίς να έχει κατηγορηθεί επίσημα, όπως αξιοσημείωτα αναφέρεται. 

Περί τα δύο χρόνια χρειάστηκαν για να εξευρεθεί και να αγοραστεί ο κατάλληλος χώρος, πέντε χιλιόμετρα δυτικά του Αυλώνα, για τη δημιουργία της Μονής. Και μετά, τουλάχιστον άλλα οκτώ χρόνια κόπου για την ανοικοδόμηση μικρών σχετικά κτηριακών εγκαταστάσεων και του ιερού Ναού (καθολικού) της Μονής. Επί πλέον, δέκα ακόμα χρόνια πέρασαν για νά ολοκληρωθεί ο Ναός με τις αγιογραφίες και τα διάφορα μαρμαρόγλυπτα κομμάτια (τέμπλο, άμβωνας, δεσποτικό κ.ά.).

Η ονομασία τόσο της Μονής όσο και του Καθολικού της ήταν έμπνευση του Μητροπολίτη Νικόδημου. Σηματοδοτούσε το όραμα και καταδείκνυε την πορεία που ονειρευόταν ο επίσκοπος να ακολουθήσει η μονή. «Μονή Νέου Στουδίου» ήταν η επιλογή του ονόματος της μονής και θύμιζε τη φημισμένη Μονή Στουδίου της Κωνσταντινούπολης (σήμερα: Ιμραχόρ Τζαμί), που την χαρακτήριζαν: α) η λατρεία του Θεού («Μονή των ακοίμητων» είχε σε κάποια ιστορική φάση ονομασθεί, γιατί υπήρχε προσευχή κατά τη διάρκεια όλου του εικοσιτετραώρου), β) η άσκηση στην πνευματική ζωή και γ) η ζωντανή παρουσία της Μονής στα εκκλησιαστικά πράγματα (οι Στουδίτες με την επιρροή τους στις μεγάλες λαϊκές μάζες των πιστών ξεσήκωναν πραγματική επανάσταση οποτεδήποτε εκκλησιαστικά πρόσωπα, ακόμα και ο ίδιος ο Πατριάρχης, εκτρέπονταν από την Κανονική τάξη της Εκκλησίας).  

Χαρακτηριστικά, η Μονή Στουδίου Κωνσταντινούπολης είχε δικό της Τυπικό («Υποτύπωσιν») και πλούτισε την εκκλησιαστική υμνολογία με νέους ύμνους και κανόνες, οι οποίοι υιοθετήθηκαν αμέσως από την Εκκλησία της Βυζαντινής πρωτεύουσας, αντικαθιστώντας την παλιά υμνογραφία. Το Τυπικό της Μονής αποτέλεσε πρότυπο για πολλές άλλες, τόσο στην επικράτεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, όσο και στη Ρωσία, μετά τον 11ο αιώνα.

Ως ζωή λοιπόν λατρείας, άσκησης και δυναμικής παρουσίας στα εκκλησιαστικά πράγματα οραματίστηκε ο Μητροπολίτης Νικόδημος τη ζωή στο μικρό αυτό κοινόβιο που δημιούργησε. Το πρώτο μικρό παρεκκλήσιο (εντός του κτιρίου της μονής) το αφιέρωσε να τιμάται (όπως και η Μονή Στουδίου) στη μνήμη του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού (29 Αυγούστου). Το Καθολικό της Μονής θέλησε ο μητροπολίτης Αττικής να το αφιερώσει στους Πατέρες που συνήλθαν στις επτά Οικουμενικές Συνόδους (πρώτη Κυριακή μετά τις 11 Ιουλίου).

Πηγές:

Αρχιμ. Ειρηναίος Μπουσδέκης, Ιστορικό Ιεράς Μονής Νέου Στουδίου: https://www.attikisnikodimos.gr/era-moni-neou-stoudiou/istoriko 

Βικιπαίδεια, Μονή Στουδίου: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%AE_%CE%A3%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%AF%CE%BF%CF%85

Μαρίνης Β. (2008), Μονή Στουδίου (Ιμραχόρ Τζαμί), Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού: http://www.ehw.gr/constantinople/forms/fLemmaBodyExtended.aspx?lemmaID=11782