Ο Ωρωπός στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας

 

Στο απόγειό της (περ. 117 μ.Χ.), η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν η πιο εκτεταμένη πολιτική και κοινωνική δομή του δυτικού πολιτισμού. Χτίζοντας πάνω στα θεμέλια που είχε θέσει η Ρωμαϊκή Δημοκρατία, η αυτοκρατορία έγινε η μεγαλύτερη και ισχυρότερη πολιτική και στρατιωτική οντότητα στον κόσμο μέχρι την εποχή της και επεκτάθηκε σταθερά μέχρι την πτώση της το 476 μ.Χ.

Ωστόσο, η σχέση των αρχαίων Ελλήνων και των Ρωμαίων υπήρξε σύνθετη και εξαιρετικά μεταβαλλόμενη κατά τις διάφορες ιστορικές περιόδους. Όπως αναφέρουν αρκετοί μελετητές (Μαντάς, 2005· Παππάς, 2020, κ.α.), οι Ρωμαίοι της λεγόμενης δημοκρατικής περιόδου από τότε που ήρθαν σε άμεση επαφή με τους Έλληνες, τον 2ο π. Χ αιώνα, ήταν ένας τραχύς, αγροτοποιμενικός  λαός, χωρίς ιδιαίτερα πολιτισμικά επιτεύγματα και με αρκετά φτωχή μυθολογία.

Ταυτόχρονα στην περιοχή του Ωρωπού, το 156 π.Χ., οι Ωρώπιοι και οι Αθηναίοι προσέφυγαν στη Ρωμαϊκή Σύγκλητο για τον διακανονισμό των διαφορών τους. Τότε ο Ωρωπός ξαναβρίσκει την ανεξαρτησία του και επιστρέφουν στην πατρίδα οι διωχθέντες πολίτες από τους Αθηναίους.

Δέκα χρόνια αργότερα, το 146 π.Χ., χρονιά που ο Ρωμαίος ύπατος Μόμμιος κατέστρεψε την Κόρινθο και υποδούλωσε την Ελλάδα, είναι ένα ορόσημο στην ιστορία του Ωρωπού αφού ο κατακτητής στρατηγός διέλυσε όλες τις πολιτικές ομοσπονδίες, άρα και το Κοινό των Βοιωτών στο οποίο ο Ωρωπός είχε προσαρτηθεί από το 312 π.Χ.

Με τη ρωμαϊκή κυριαρχία και την αλλαγή στην πολιτική κατάσταση της Ελλάδας, παύει και η πολιτική εξάρτηση του Ωρωπού από άλλες ελληνικές πόλεις. Τον 1° αι. π.Χ. το Αμφιάρειο και κατ’ επέκταση ο Ωρωπός τυγχάνουν ιδιαίτερης προστασίας και σεβασμού από τους Ρωμαίους. Έτσι η πόλη απονέμει τιμές σε πολλούς επιφανείς Ρωμαίους, όπως π.χ. με την ίδρυση εντός του ιερού χώρου των αγαλμάτων του Σύλλα, της συζύγου του Μετέλλης, του Γάιου Σκριμπόνιου Κούριου και άλλων Ρωμαίων αξιωματούχων.

Οι καλές σχέσεις του Ωρωπού με τη Ρώμη έχουν σαν αποτέλεσμα το 73 π.Χ. η Σύγκλητος, στην οποία ανήκει και ο ρήτορας Κικέρων, να κάνει οριστικά αποδεκτή την απόφαση του Σύλλα με την οποία το Αμφιάρειο αποκτά εισοδήματα από τους λιμένες ολόκληρης της χώρας.

Την εποχή του Αυγούστου (γύρω στο 25 π.Χ.) ο Ωρωπός προσαρτάται οριστικά στην Αθήνα και αρχίζει να παρακμάζει. Τον 3° αι. μ.Χ. τον Ωρωπό διοικεί Αθηναίος με τον τίτλο του επιμελητή και ιερέας του Αμφιάραου είναι επίσης Αθηναίος, καθώς οι Ωρώπιοι έχουν παραμεριστεί. Οι Αθηναίοι θεωρούν τον Ωρωπό κατεχόμενη περιοχή, αν και δεν έχουν κατορθώσει ακόμη να αφομοιώσουν την πόλη, και αυτό ίσως επιβεβαιώνει τα διαρκή φιλοβοιωτικά αισθήματα των Ωρωπίων.

Πηγές:

Γκικάκης Ι. (2007),  Η Ιστορία του Ωρωπού.

Μαζαράκης Α.Αι. (2014), "Κώμη" ή "Πόλις" ; Η περίπτωση του Ωρωπού Αττικής, Ειδικές Μορφωτικές Εκδηλώσεις, 5η Εκδήλωση.

Μαντάς Κ. (2005), Η Ρωμαιοκρατία στον ελληνικό κόσμο, ResearchGate: https://www.researchgate.net/publication/203155938_E_Romaiokratia_ston_elleniko_kosmo

Παππάς Ε. (2021), Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα: https://www.youtube.com/watch?v=cb-zf9r8ECY&list=PLkplvLeaIv4Ou_uNhypIVHTts3QcmKqpP&index=7

Παριανού Ε. (2003), Οι αρχαιότητες του Ωρωπού, Διπλωματική Εργασία, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Βόλος.

Πετράκος Β. (1992), Το Αμφιάρειο του Ωρωπού, εκδ. ΚΛΕΙΩ.

World History Encyclopedia: https://www.worldhistory.org/trans/el/1-100/u/

 Πηγή Εικόνας:

Βικιπαίδεια