Η ποδοσφαιρική ομάδα της Κοινότητας Ωρωπού: Από την «ΑΕΚ ΩΡΩΠΟΥ» στον «ΦΟΙΝΙΚΑ»

 

Όπως αναφέρει στο βιβλίο του ο Ι. Γκικάκης (2007), το ποδόσφαιρο στην Κοινότητα Ωρωπού εμφανίστηκε περίπου το 1936 και μετά από μια μακρά διακοπή λόγω των πολέμων, ξαναξεκίνησε, πιο οργανωμένα, το 1948.

Τα κυριότερα βιβλία για την Ιστορία του Ωρωπού και η σημασία της συνέχισης του έργου των συγγραφέων τους

 

Οι ιστορικές πηγές στις οποίες μπορεί να στηριχθεί όποιος επιθυμεί να μελετήσει την περιοχή του Ωρωπού είναι αρκετές και περιλαμβάνουν τόσο βιβλιογραφικές προσπάθειες μεμονωμένων συγγραφέων, όσο και πανεπιστημιακές εργασίες  οι οποίες περιλαμβάνουν σημαντικά ιστορικά στοιχεία για την περιοχή, έχοντας υλοποιηθεί υπό την επίβλεψη καθηγητών εγνωσμένου κύρους.

Τα Μοναστήρια του Δήμου Ωρωπού

 

Είναι κοινά αποδεκτό ότι τα μοναστήρια στη μακραίωνη παρουσία τους υπήρξαν σπουδαία πνευματικά κέντρα, στα οποία έζησαν και καταξιώθηκαν προσωπικότητες μεγάλου ηθικού αναστήματος. Όσα μονές διατηρήθηκαν στο πέρασμα του χρόνου, αναπαλαιώνονται και ανακαινίζονται, άλλες ξαναχτίζονται, ενώ στα νεότερα χρόνια ιδρύονται και πολλές νέες, ιδιαίτερα κοντά στις μεγαλουπόλεις.

Η Ζωοδόχος Πηγή στο Νέο Λεβίσι Μαρκοπούλου Ωρωπού: Τόπος προσκυνήματος, αναψυχής και Ιστορίας

 

Η Ζωοδόχος Πηγή εορτάζεται κάθε χρόνο την Παρασκευή του Πάσχα. Ο όρος «Ζωοδόχος Πηγή» είναι ένα επίθετο της Θεοτόκου το οποίο ξεκίνησε να χρησιμοποιείται με την ανακάλυψη της ιερής πηγής στο Μπαλουκλί της Κωνσταντινούπολης από τον στρατιώτη Λέων Μάρκελς, ο οποίος αργότερα έγινε ο βυζαντινός αυτοκράτορας Λέων Α΄ (457- 474). Ο Λέων έκτισε την ιστορική εκκλησία Ζωοδόχος Πηγή του Μπαλουκλί στο σημείο εκείνο, καθιστώντας τη μία από τις σημαντικότερες τοποθεσίες προσκυνήματος στην Ελληνική Ορθοδοξία.

Οι λογοτέχνες του Δήμου Ωρωπού

 

Τα τελευταία χρόνια η λογοτεχνική παραγωγή στον Δήμο Ωρωπού κινείται πιο έντονα από κάθε άλλη εποχή, είτε με νέους δημιουργούς είτε με παλιότερους οι οποίοι έχουν γίνει γνωστοί στο πανελλήνιο για το έργο τους, χωρίς να είναι τόσο γνωστό ότι ο τόπος είτε της καταγωγής είτε της διαμονής είτε της εξοχικής κατοικίας τους είναι η ευρύτερη περιοχή του Ωρωπού.

Η ποδοσφαιρική ομάδα του Χαλκουτσίου, 1948 – 2009

 

Το οργανωμένο ποδόσφαιρο στο Χαλκούτσι ξεκίνησε το 1948. Στην αρχή (και εδώ) δεν υπήρχαν φανέλες και ποδοσφαιρικά παπούτσια, αλλά «ιματισμός εκ των ενόντων». Η πρώτη ποδοσφαιρική εμφάνιση αγοράζεται το 1954 και περιλαμβάνει άσπρες-κόκκινες (ριγέ) φανέλες, άσπρα σορτσάκια και κόκκινες κάλτσες: Είναι η εμφάνιση του Ολυμπιακού και καθώς η πλειοψηφία των παικτών είναι φίλοι του πειραϊκού συλλόγου, η ομάδα ονομάζεται Ολυμπιακός Χαλκουτσίου.

Το ποδόσφαιρο στον Ωρωπό: Από το 1930 και το παλιό γήπεδο των Νέων Παλατίων, στον σημερινό ΠΑΣ ΩΡΩΠΟΣ

 

Με την εγκατάσταση των Παλατιανών προσφύγων στην περιοχή του Ωρωπού, τα ιδανικά του αθλητισμού τους ωθούν στο να δημιουργήσουν ομάδες σύμπνοιας και άμιλλας. Έτσι το ποδόσφαιρο, στην απλούστερη μορφή του, παίζεται στις αλάνες των Ν. Παλατίων από το τέλος της δεκαετίας του 1920, με μπάλες που ήταν φτιαγμένες από πανιά δεμένα στρογγυλά με σπάγκους.

Οικολογικό Πάρκο στις Αλυκές του Ωρωπού: Η ερευνητική πρόταση της Ελίνας Κάτσικα (2013) για το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Στη διπλωματική της εργασία για το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο το 2013, η μεταπτυχιακή ερευνήτρια Ελίνα Κάτσικα διερευνά το περιβάλλον της περιοχής Αλυκές Ωρωπού, όπου εντοπίζεται σήμερα ένας από τους σημαντικότερους εναπομείναντες υγρότοπους της Αττικής, καθώς επίσης και τη δυνατότητα δημιουργίας ενός οικολογικού πάρκου στην περιοχή.

Το ναυάγιο του Eurobulker X το 2000 στον Νότιο Ευβοϊκό που στοίχισε τη ζωή ενός ανθρώπου και γέμισε με πίσσα τη θάλασσα και τις ακτές.

 

Το ναυάγιο του Eurobulker X έλαβε χώρα την 1η Σεπτεμβρίου του 2000 στον Νότιο Ευβοϊκό κόλπο, ανοιχτά από το Λευκαντί της Εύβοιας, και ήταν ένα από τα πιο σοβαρά περιβαλλοντικά ατυχήματα.

Το δάσος της Μαυροσουβάλας

 

Η Μαυροσουβάλα είναι η συνέχεια του τελευταίου παρθένου δάσους της βορειοανατολικής Πάρνηθας και βρίσκεται μεταξύ των δύο λεωφόρων Μαλακάσας – Μηλεσίου – Σκάλας Ωρωπού και Εθνικής Οδού – Μαρκοπούλου. Το δάσος μέχρι και πριν μερικές δεκαετίες και κυρίως πριν τη μεγάλη πυρκαγιά τον Ιούλιο του 1998 ήταν απροσπέλαστο από την οργιώδη βλάστηση. Είχε εκπονηθεί μάλιστα σχέδιο του Υπουργείου Γεωργίας για τη δημιουργία πάρκου αναψυχής το οποίο εγκαταλείφθηκε μετά την πυρκαγιά.

Το Μουσείο Ζυγομαλά στον Αυλώνα

 

Το Μουσείο Ζυγομαλά ιδρύθηκε το 1937 με πρωτοβουλία της Λουκίας Ζυγομαλά (1866-1947) και λειτούργησε εξαρχής στον εκθεσιακό χώρο που προστέθηκε γι' αυτόν τον σκοπό στην εξοχική κατοικία της οικογένειας. Η επανέκθεση έγινε το 1990 και τα εγκαίνια τον Ιούλιο του 1991. Το Μουσείο διοικείται από Επιτροπή και λειτουργεί υπό την εποπτεία της Διεύθυνσης Λαϊκού Πολιτισμού του Υπουργείου Πολιτισμού.

Η προσφορά του Αντώνιου και της Λουκίας Ζυγομαλά στον Αυλώνα

 

Ο Αντώνιος Ζυγομαλάς γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε νομικά. Με το τέλος των σπουδών του εργάστηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών και 26 ετών εκλέχθηκε βουλευτής Αττικής και Βοιωτίας. Με έντονη κοινοβουλευτική δράση και με το σύνθημα «η γη ανήκει σε αυτούς που την ποτίζουν με τον ιδρώτα τους» αγωνίστηκε για να αποκτήσουν οι ακτήμονες χωρικοί της Αττικής κλήρο.

Το ναυάγιο του «Χειμάρρα» το 1947 στον Νότιο Ευβοϊκό με τους 383 νεκρούς που έμεινε στην ιστορία ως «Ελληνικός Τιτανικός»

 

Ξημερώματα 19ης Ιανουαρίου του 1947 θα σημειωθεί η μεγαλύτερη ναυτική τραγωδία στην Ελλάδα. Το πλοίο «Χειμάρρα», με 544 επιβάτες και 86 άνδρες πλήρωμα, συνολικά 630 άτομα, που εκτελούσε το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη – Πειραιάς, βυθίζεται με αποτέλεσμα να βρουν τραγικό θάνατο τουλάχιστον 383 άνθρωποι.

Τα τσιφλίκια της Αττικής και του Ωρωπού: Ιστορική εξέλιξη

 

Η μεγάλη γαιοκτησία, είτε υπό μορφή τσιφλικιών είτε υπό μορφή μοναστηριακών κτημάτων, επικράτησε στην Αττική και μάλιστα μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα, με εξαίρεση ένα σημαντικό τμήμα των Μεσογείων όπου ίσχυσε μία μορφή συνιδιοκτησίας μεταξύ των κατοίκων σε αρκετά χωριά της περιοχής.

Το Ησυχαστήριο του Αγίου Πορφυρίου (Μεταμόρφωσης του Σωτήρος) στο Μήλεσι

 

Το μοναστήρι – μετόχι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στο Μήλεσι Ωρωπού είναι γνωστό σε όλη την Ελλάδα, καθώς ιδρύθηκε από τον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη χάρη στον οποίο αποτέλεσε σημαντικό προσκύνημα.

Χριστουγεννιάτικα και Πρωτοχρονιάτικα Έθιμα στον Ωρωπό και η κληρονομιά από τη Μικρά Ασία

Οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς στον Ωρωπό και τις γύρω περιοχές είναι μια ζωντανή σύνθεση παραδόσεων, πολιτισμικής ταυτότητας και οικογενειακής θαλπωρής, που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά. 

Το αρχαίο θέατρο της Ερέτριας

Το Αρχαίο Θέατρο είναι το εντυπωσιακότερο από τα μνημεία της Ερέτριας. Βρίσκεται στον δυτικό τομέα της πόλης, μεταξύ της Δυτικής Πύλης, του Σταδίου και του Άνω Γυμνασίου, ενώ στο νοτιοδυτικό του άκρο αποκαλύφθηκε ο ναός του Διονύσου.

Τα αρχαία θέατρα της Ανατολικής Αττικής: Θορικού, Ραμνούντα, Αχαρνών, Αμφιάρειου

Τα αρχαία ελληνικά θέατρα αποτελούν ευρήματα διεθνούς σημασίας και ειδικά στην Αττική σώζονται κατάλοιπα θεάτρων τόσο στην πόλη των Αθηνών όσο και στους περιφερειακούς δήμους. Παρακάτω παρουσιάζουμε τα τέσσερα αρχαία θέατρα της Ανατολικής Αττικής: Θορικού, Ραμνούντα, Αχαρνών, Αμφιάρειο Ωρωπού. Στο τέλος του κειμένου παραθέτουμε τον μύθο του Αμφιάραου.

Ωρωπός και Ερέτρια

 

Από τα Γεωμετρικά Χρόνια, η ευρύτερη περιοχή της Γραίας (στην οποία περιλαμβάνεται και ο Ωρωπός) παρουσιάζει πολύ στενές σχέσεις με την Ερέτρια και μάλιστα ενδέχεται να ιδρύθηκε από Ερετριείς, όπως δείχνουν τα νεότερα ευρήματα ως προς την αρχιτεκτονική και την κεραμική παραγωγή (οι κάτοικοι έφερναν άργιλο από απέναντι για να κατασκευάσουν τα αγγεία τους).

Η Φραγκοκρατία στον Ωρωπό

 

Φραγκοκρατία (ή Λατινοκρατία) ονομάζεται η χρονική περίοδος της κυριαρχίας στον ελληνικό χώρο μιας σειράς δυτικών λαών: Φράγκων/Βουργουνδών, Φλαμανδών, Γενουατών, Λομβαρδών, Βενετών, Καταλανών, Φλωρεντινών, Ναβαρραίων, Ιπποτών Ναϊτών ή Ιωαννιτών. Όλοι αυτοί είχαν ως κοινό πολιτιστικό χαρακτηριστικό την πολιτισμική-θρησκευτική τους ταυτότητα: όλοι ήταν Λατίνοι, οπαδοί της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και αναγνώριζαν τον Πάπα της Ρώμης ως ανώτατο θρησκευτικό και πνευματικό τους ηγέτη.